การนำกระดูก

มีสองวิธีที่เสียงจะเข้าสู่หูของมนุษย์ คนหนึ่งใช้อากาศเป็นสื่อ และอีกคนใช้กระดูกมนุษย์เป็นสื่อการนำกระดูก หมายความว่าคลื่นเสียงจะถูกส่งโดยตรงไปยังหูชั้นในโดยใช้กะโหลกศีรษะของมนุษย์เป็นสื่อกลาง เบโธเฟนใช้เทคโนโลยีนี้มานานแล้ว ทฤษฎีการนำกระดูกได้รับการพัฒนาในช่วงทศวรรษ 1950 แต่เป็นที่รู้จักต่อสาธารณชนในช่วง 20 ปีที่ผ่านมาเท่านั้น และมีการใช้ในกองทัพในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเท่านั้น เทคโนโลยีการนำไฟฟ้าเป็นเทคโนโลยีที่เติบโตเต็มที่และยังไม่ได้รับการส่งเสริมในวงกว้าง และมีศักยภาพในการพัฒนาอย่างมาก
เมื่อเทียบกับการนำอากาศแบบธรรมดาการนำกระดูก เทคโนโลยีมีข้อดีดังต่อไปนี้ ประการแรก มันไม่แพร่กระจายในอากาศ ดังนั้นจึงมีบทบาทสำคัญในโอกาสที่ต้องการความสามารถในการลดเสียงรบกวนที่รุนแรง ประการที่สอง การนำกระดูกสามารถรับเสียงในช่วงความถี่ที่กว้างขึ้น เพื่อให้คุณภาพเสียงความถี่สูงดีขึ้น ประการที่สาม คนที่มีความบกพร่องทางการได้ยินที่เป็นสื่อกระแสไฟฟ้าบางคนยังคงมีความสามารถในการนำกระดูก ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถบรรลุเครื่องช่วยฟังได้ ประการที่สี่อุปกรณ์การนำกระดูกหลักการทำงานคือการสั่นสะเทือนทางกลและไม่มีอันตรายจากรังสีของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า ประการที่ห้า เสียงที่ปล่อยออกมาจากอุปกรณ์นำกระดูกจะไม่ส่งผลกระทบต่อผู้อื่น ประการที่หก ไม่จำเป็นต้องใส่หูฟังการนำกระดูกเข้าไปในหู และจะไม่ทำให้เกิดความเสียหายต่อช่องหูตามธรรมชาติ